SAJAK-SAJAK DJALALUDIN RUMI

HURUNGNA CINTA

“Dengekeun suling nu ngageuri,

Salawasna ngagelik, saprak didudut

Tina kebon nu pinuh jukut, hiji aleuan

Nyeri jeung cinta nu hurung

Lagu kuring, beuki eces,

Taya saurang nu ngadenge.

Emh, bagja temen mun sobat ngarti isyarat

Tur ngadumaniskeun jiwana jeung jiwa kuring

Tah ieu hurungna cinta nu ngaduruk,

Ieu anggur cinta nu nimbulkeun gairah

Naha daek anjeun ngadengekeun kumaha raheutna hate,

Dengekeun, dengekeun, sora ieu suling.

TAH KITU URANG

Manusa nyuguhkeun alesan (najan manehna bohong)

Yen kalangkang teh euweuh

Aya nu ngomong urang teh tangkal

Nu sejen nyebut urang teh jukut

Najan ngulisikna dangdaunan

Bukti yen angin keur ngahiliwir

Tuluy sepi, malah combrek

Tah kitu urang jeung nya ieu urang.

TEU BURUNG BEUNANG

Kuring neangan jiwa di jaladri

Ngan manggih batu karang

Handapeun budah,

Tembong mayakpakna samudera

Dina poekna hate,

Sapanjang lulurung heurin,

Rumpu-rampa; nya ieu! Cahya teh,

Deudeuh nagri nu jadi piunggul.

LALAMPAHAN

Bagja temen,

Ngancik dina salaka hate;

Nu mecut gelebugna kahirupan,

Lir ombak tibeubeut, kuring nyoledat.

Rasiah laut

Diungkab bari ngageleger

Lir mega leuleus di basisir

Kuring tibra.

DUNYA NU DIBUNGKUS

Dunya nu nyumput dibulen mega jeung hujan,

Nu rupa-rupa…

Katembong ngan ku maranehna nu hatena bodas,

Teu katipu dunya biasa jiga sampurna.

(lajengkeuneun; tina peperenian asep idjuddin)